Grecki ser Feta

Greckiego sera Feta (gr. Φέτα) nie trzeba nikomu przedstawiać. To chyba najbardziej znany i szeroko stosowany ser grecki, dostępny w wielu miejscach na całym świecie. Jest to ser, którego korzenie sięgają starożytności. 

Feta
 

Pierwsze wzmianki o tym serze znajdujemy już w Odysei Homera. Legenda głosi, że Cyklop Polifem, był pierwszym producentem sera feta i sera w ogóle. Niosąc codziennie mleko od owiec w schroniskach dla zwierząt, ku swemu wielkiemu zdziwieniu stwierdził, że po kilku dniach mleko zakrzepło, przyjmując stałą postać, a ponadto było jadalne i łatwe do przechowywania.

Czym jest ser Feta?

Ser Feta to ser solankowy, biały, przygotowywany z mleka owczego, niekiedy z dodatkiem koziego. Najczęściej w proporcji 70% owczego i 30% koziego. Im więcej znajduje się w mieszance mleka koziego, tym ser jest twardszy i bardziej zwarty. Im mniej, tym ser jest bardziej miękki i kremowy.

Swoją nazwę ser Feta zawdzięcza temu, że krojony jest w plastry, zwykle po to, by zmieścić się w beczkach lub metalowych pojemnikach, w których jest przechowywana. Niektórzy twierdzą, że tak się nazywa, ponieważ kroimy i podajemy ją w plastrach.



Chroniona Nazwa produktu

Na mocy rozporządzenia 1107/96 z dnia 12 czerwca 1996 r. został uznany za ser objęty Chronioną Nazwą Pochodzenia, ale już od 1988 roku greckie ustawodawstwo określa specyfikację sera, który można nazwać fetą. A za taki uważa się ser, który zawiera mleko owcze, z domieszką koziego. Mleko powinno pochodzić wyłącznie od greckich ras owiec, które żywią się lokalną florą każdego obszaru, głównie na wolnym wybiegu. Ser produkowany jest sezonowo od października do połowy czerwca.

Poza tym ser, aby był uznany za Fetę, musi pochodzić z całej Grecji kontynentalnej (Macedonia, Epir, Tracja, Peloponez), a z wysp tylko z wyspy Lesbos.

Feta


Właściwości sera Feta

Jest to ser tłusty, a zawartość tłuszczu wynosi minimum 43% na sucho. Wilgotność sera wynosi maksymalnie 55%, białka 17%, a zawartość soli od 1,8 do 2,75%. Ser powinien dojrzewać przez minimum 2 miesiące w beczkach. Dojrzewanie odbywa się w pomieszczeniach o temperaturze nieprzekraczającej 2-4 °C i wilgotności około 98%. W miarę dojrzewania Feta traci część wilgotności i twardnieje. Każda beczka lub pojemnik, w którym przechowywana jest Feta, może ważyć od 20 do 50 kg.

Feta zawiera witaminy: A, K, B2, B6, B12 oraz mikroelementy: sód, selen, cynk, żelazo i magnez. Zawiera też znaczne ilości kwasu foliowego oraz kwasu pantotenowego. Feta jest dobrym źródłem wapnia, fosforu i białka, które, jak wykazano, pomagają utrzymać gęstość kości i zapobiegają osteoporozie, a fosfor pomaga kościom wchłaniać wapń. Ponadto mleko owcze i kozie zawiera więcej składników mineralnych niż mleko krowie. 


 

Wady sera Feta

W procesie przygotowania fety sól dodaje się do skrzepu. Ponadto podczas przechowywania ser należy zanurzyć w solance do 7% soli.
Produktem końcowym jest ser, który ma dużą zawartość sodu. Dobrym pomysłem na zmniejszenie zawartości soli w fecie jest przepłukanie jej wodą przed umieszczeniem na talerzu. Jednak i tak osoby mające problemy z ciśnieniem lub nerkami powinny ograniczać spożycie Fety. 

Ponadto Feta ma wysoką zawartość laktozy, dlatego osoby uczulone lub nietolerujące laktozy powinny unikać spożywania świeżych serów, w tym Fety.
Także kobiety w ciąży powinny uważać z jedzeniem serów wytwarzanych z niepasteryzowanego mleka, a do takich należy Feta.

Biały ser, czyli λευκό τυρί

Ser, który zawiera mleko krowie i nie został wyprodukowany w Grecji, nie może być nazywany Fetą! Nawet ten, który został wyprodukowany jak feta, ale z innego rodzaju mleka, w innych proporcjach mleka, w innym miejscu Grecji, lub dojrzewają w plastykowym pojemniku, nie mają prawa do nazwy Feta. Nazywany jest on λευκό τυρί (czytaj: lefko tiri), czyli biały ser. 

 

Przepisy wykorzystujące ser Feta:

To tylko kilkanaście wybranych przepisów z wykorzystaniem sera Feta. Jednak jak spojrzycie na moja stronę, ser ten występuje w niemal co drugim przepisie, jako składnik lub dodatek.